مهدی زرتشت
امسال
قزاقستان 25- مین
سالگرد استقلال خود را جشن می گیرد. یک چهارم از یک قرن – یک دوره کوچک است و گاهی به نظر می رسد که
قزاقستان امروزی می توانست از این بهتر باشد. شکاکان می پرسند، هر یک از کسانی که
حالا در اینجا زندگی می کنند آیا یکبار هم فکر کرده اند که همه چیز می توانست به
مراتب بدتر باشد؟ مثال ها به اندازه کافی موجود هستند.
یکی از پروژه های مهم که استقلال و رهبر کشور (نور سلطان نظربایف) آنرا تحفه
داده است – شهر جدید است که در زمان بسیار کم اعمار شد و به مرکز جاذبه واقعی مبدل
گردید. آستانه عمدتاً بخاطر موقعیت جغرافیائی آن انتخاب گردید و درست در قلب کشور
قرار دارد که نه تنها چهارراهی ترانسپورتی را به خود وصل کرده، بلکه بنیه شهر
نیشینی این منطقه را نیز احتوا می کند.
جمعیت این شهر در کمتر از 20 سال از سرحد یک میلیون گذشته و از لحاظ اقتصادی
این شهر دیگر متکی به بودجه دولتی نیست. از نظر سیاسی، پایتخت جدید قزاقستان این
خصیصه را به خود گرفته است که فقط باعث شور و شوق کوتاه مدت نشود، بلکه شهریست
جذاب، دوست داشتنی با نمایه ها و نمودهای دلگرم کننده. مهمتر از همه، آستانه
مترادف قزاقستان به عنوان یک بازیکن مستقل و مجزا در صحنه جهانی مطرح شده است.
جنبه دیگر آستانه عبارت از تصویر بین المللی آن می باشد. آستانه حالا فقط
صحنه ای برای برگزاری همایش ها و اجلاس های بزرگ چون سازمان امنیت و همکاری اروپا
نیست، بلکه افتخار صلح بانی را نیز دارد. به عنوان مثال می توان از برگزاری چندین
دور مذاکرات در مورد سوریه و ایران در قلمرو این کشور یاد کرد. اما انتخاب این
کشور به عنوان عضو غیر دایمی شورای امنیت سازمان ملل متحد را می توان اوج شهرت
دولت قزاقستان در جهان نامید. التبه که این دستآورد ها ممکن است برای شهروندان این
کشور آنقدر مهم نباشد، زیرا هرکس از خود شروع می کند و این سوال را مطرح می کند که
طی این 25 سال چی تغییر کرده است؟ اما
تاریخ می تواند به این سوال جواب بدهد. شروع می کنیم از علامات اساسی اقتصادی که بر
مبنای آن قابلیت دولت و سطح زندگی مردم ارزیابی می شود.
در سال 1992 تورم پولی از سرحد 2500% گذشت. در سال 1993 این سطح تا 60% کاهش
یافت که هنوز هم بسیار بالا بود. تا سال 2000 به کمک سیاست های پولی متعادل، حکومت
موفق شد آنرا تا 9،8 % پایین بیاورد. امروز، نورسلطان نظرباییف (Нурсолтан Назарбавев) رئیس جمهوری قزاقستان به حکومت این کشور وظیفه سپرده است تا تورم را در محدوده 6-8% حفظ نمایند. آیا این
تفاوت نیست؟ با تولید ناخالص داخلی در سال 1993 وضعیت مشابه بود. در سال 2013 6
درصد. البته که شرایط امروزی زندگی هم دشوار است، اما تعداد کمی از شهروندان
هستند که امروز صف های کیلومتری را به یاد بیاورند که برای خریداری کالا ها کمیاب
پیمودند.
طی این سال ها با بخش های سنتی اقتصادی چون زراعت، استخراج نفت و غیره،
سکتور های ساختمانی و پروسس یکجا شده اند. حتی در بخش های آی تی و مخابرات now how شخصی پیدا شده است. البته هیچ کس نمی گوید که قزاقستان
به سطح جاپان و یا کوریای جنوبی است، اما باید پذیرفت که کشورهای یاد شده هم طی
10 سال به چنین موفقیت های دست نیافته اند.
به طور جداگانه، موفقیت واقعی و تکنالوژی بالا قابل ذکر است. برای اولین بار
از زمان تاسیس مرکز فضانوردی بایکانور، متخصصین قزاقستانی کار را در سکوی پرتاب
آغاز کردند. اتباع این کشور بعد از آموزش می توانند در مشهور ترین مرکز فضانوردی
جهان فعالیت نمایند. یکی دیگر از پروژه های بلند پروازانه آستانه، انکشاف صنعت
اورانیوم است. قزاقستان در نظر دارد یک زنجیره کامل چرخه هسته ای ایجاد نماید نه
فقط استخراج و فروش فلزات گرانبها.
از سوی دیگر،شاخص های اجتماعی فقط آمار و ارقام خشک نیستند، بلکه حقایق
عینی اند: مراکز فراوان خرید و سرگرمی، تغییر روش قزاقستانی ها از گشت و گذار
کلاسیک در مغازه ها تا خریداری کراچی های پر از فراورده های مختلف از سوپر مارکیت
ها، نشان دهنده سطح بالای مصارف آنها است. علاوتاً فراوانی محصولات خارجی و داخلی
در مغازه های کشور که از نان شروع می شود و به لاکاموتیف که در قزاقستان تولید می شود
خاتمه می بابد. در عین حال مردم بیشتر علاقمند خریداری محصولات Made in Kazakhstan استند.
طی 25 سال، اگر چی قزاقستان
نتوانست شامل G20 شود،
اما تمام اعضای این سازمان میدانند که چنین یک کشوری وجود دارد. دولت قزاقستان از
سال ها قبل به عنوان پیشرفته ترین کشور در منطقه آسیائی میانه شناخته شده است و
رهبر این کشور نورسلطان نظرباییف شخصاً این سیستم مدرن قزاقستان را بنیان گذاری
کرده است. شروع از جذب اولین سرمایه به اقتصاد کشور مستقل با تورم بزرگ و بیکاری
وحشتناک الی عضویت در سازمان ملل متحد به عنوان عضو غیر دایمی شورای امنیت این
سازمان و برای اولین با در جهان انکار داوطلبانه از اسلحه هسته ای، مسائل کمی
نیستند. تا به حال اصلاحاتی را که رئیس جمهوری قزاقستان در سر دارد، جلوتر از زمان
قابل پیش بینی است و آنها بعد از بیست سال همچنان مهم خواهند بود، مانند مفکوره
اتحادیه اقتصادی اوراسیا.
به یاد بیاورم که رئیس جمهور
فعلی قزاقستان، چطور در انتخابات سال گذشته، 98 درصد کل آرای رأی دهندگان را بدست
آورد. خب، واقعیت این است که کسی اگر قزاقستان را از نزدیک دیده باشد و به برنامه
های توسعه ای آن نگاهی انداخته باشد، دیگر نیازی ندارد از خودش بپرسد، چطور ممکن است
یک رئیس جمهور 98 درصد آراء را بدست بیاورد. قزاقستان امروز یک کشور در حال توسعه
است و نگاه عمومی مردم و اعتماد مردم نسبت به دولت، همان نقطه قوت و امیدوارانه
نسبت به سایر جمهوری های آسیای مرکزی است که می توان دید.
هیچ نظری موجود نیست :
ارسال یک نظر